سبز و بنفش و نارنجی، زرد و کبود و گلناری

آویز لاله ها لرزان ، جوبار رنگ ها جاری

رقص هزار پروانه، بر سبزه های پر شبنم

نقش هزار نیلوفر ، بر موج های زنگاری

با پلک نیمه باز امشب ، خیل سیاه مژگانم

نخ ها کشیده در سوزن ، از جنس خواب و بیداری

از نور پیکری دارم ، با پای نرم چابک پو

سرگرم سرسرک بازی، در پهنهٔ سبکباری

ای عشق ، نوجوان بودم، هفده بهار گل با من

هفده بهار یغما شد ، در ترکتاز تاتاری

مردی ز راه دور آمد ، پوزار قرن ها با او

هفده بهار با او شد ، هفتاد سال بیزاری

من چند ساله ام امشب ، می دانم و نمی دانم

با این شراب می باید ، دفع بلای هشیاری

ای عشق جای رویا کن ، این پلک نیمه بازم را

تا ماه و تیله هایش را ، از آسمان فرود آری

ای تلیه باز سرگردان ، من بکر خانه پروردم

مینای سر به مهرم را، سر ناگشوده نگذاری

ای عشق در سرم امشب ، گرداب نور می چرخد

سبز و بنفش و نارنجی، زرد و کبود و گلناری